“DENEME I: BAĞ-LAM-SIZ”
14 EYLÜL –14 EKİM 2009
Küratör: Sevil Dolmacı
Çağlar Uzun, Ece Akay, Esra Sağlık, Seval Şener, Serkan Sökmen, Umut Şumnu
Bağ, ilişkiler sistemini öngörür. Söz konusu ilişkilenme bazen kendiliğinden oluşur bazen de oluşturulur. Uzun zamandır sanat hayatında da eleştirilen, karşı çıkılan ve bazıları için direnme noktası olarak belirlenmiş bahsedilen ilişkiler ağı (küratör, konsept, sanatçı) ya da bağlı olma (bienal, festival, sanat fuarları vs. sanat organizasyonlarına eklemlenme) durumu kaçınılmaz bir şekilde gerçekleşir. Karşı durma, yanında olma veya bağımsız olduğunu varsayma bile, mevcudiyetini, kurulan fiziki ya da düşünsel bağ ile kendinden önce gerçekleşmiş hâkim pozisyona çoktan teslim etmiştir. Eklemlemeyi ret edip bir söylem geliştirmek kişiyi/durumu Foucault’un da söylediği üzere iktidara yani hâkim pozisyona yakınlaştırır. Serginin çıkış noktası “Bağ-lam-sız” daha ilk noktada kendi söylemiyle ters düşmekte ve bu türden pek çok duruma da çanak tutmaktadır. Bu noktada Nietzsche’ye yaklaşır/sığınırız: güç istenci. Bunu da 1960’larda kavramsal sanatla ortaya çıkmış dil oyunları ile yapmaya çalışırız. Ancak ortaya atılan mesele karmaşık ve kendi içinde çözümü zordur. Dolayısıyla bağ-lam-sız kavramı bu anlamda 21. yüzyıl mantığıyla tekrar güncellenerek bir deneme sergisi ile 11. İstanbul Bienali’ne paralel etkinlikler arasında ele alınmakta ve yer verdiği sanat çalışmalarıyla her türden bağ-(ı)-(m)-sız-lı (lı)-ğ-ı bozmaya/kurmaya çalışmaktadır.
